« Jaar na jaar krimpt de tuin van onze planeet,
maar de ruimte waaraan ik mijn eigen grenzen stel, wordt groter.
Je kan nog ademhalen.
Daar waar beton het landschap heeft opgeslokt, herstel ik het weer in eer
En daar waar kleuren zijn verbannen, geef ik ze hun plaatsen weer.
Zijn het immers niet onze gedachten en onze innerlijke blik die de wereld scheppen ? »
(vertaling : Roos Martens)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire