Een atelier dat ademt ..

Ik kom uit de wildernis van mijn tuin, waar alles bruisend en vloeiend groen is. Ik trek me terug in mijn uilennest .De als met winde omwonden wenteltrap leidt naar een ruimte waar ik mijn schilderijen zie staan uitgestald. Telkens weer voel ik de vreugde in mijn hart: Zij zijn het, die me aan dromen zullen overleveren. Uit mijn muren van klei, kalk en dennennaalden verschijnt een zacht licht. Dank zij deze laatste laag van ademende huid, omhelst me de natuur en sust me, geruststellend. Enkele miljarden jaren geleden, ergens in onze melkweg, gaf een rode reuzin mijn atomen het leven. Als ik mijn penselen in de hand neem, dan genieten zij, die atomen van koolstof, stikstof en zuurstof, die essentiële bouwstenen van het leven, van het schouwspel dat op het punt staat zich af te spelen. Vanuit een chaos van kleuren, lijnen, bewegingen en materie voel ik de uitdaging een orde in harmonie te laten ontstaan. Zal ik hierin slagen ? Zal ik falen ? Elke keer weer is dit de spannende vraag.
François Lateur
Juli 2008
Met heel veel dank aan Roos Martens voor de trouwe vertaling